Το ταξίδι..

Mais les vrais voyageurs sont ceux-là seuls qui partent

pour partir; cœurs légers semblables aux ballons

de leur fatalité jamais ils ne s’ écartent,

et sans savoir pourquoi, disent toutours: Allons!!

 

Ceux- là, dont les désirs ont la forme des nues,

et qui rêvent, ainsi qu’ un conscrit le canon,

des vastes voluptés ,changeantes, inconnues,

Et dont l’  esprit humain, n’a jamais su le nom.

CHARLES BAUDELAIRE

«Le voyage»

Αλλά οι αληθινοί ταξιδευτές είναι εκείνοι που φεύγουν

μόνο για να φύγουν. Καρδιές ανάλαφρες όμοιες με μπαλόνια

τη μοίρα τους ποτέ δεν απέφυγαν,

και χωρίς να ξέρουν γιατί, λένε πάντα: Εμπρός!!

.

Εκείνοι που οι επιθυμίες τους έχουν τη μορφή του σύννεφου

και που ονειρεύονται όπως ο νεοσύλλεκτος το κανόνι

τεράστιες απολαύσεις, μεταβαλλόμενες, άγνωστες,

και που το ανθρώπινο πνεύμα, δεν γνώρισε ποτέ τ’ όνομα.

Σαρλ Μποντλέρ

«Το ταξίδι» απόσπασμα.

Από το «Τα άνθη του κακού», «Les fleurs du mal»

Υποκρισία……….

Pour avoir des souliers,

elle a vendu son âme;

Mais le bon Dieu, rirait si,

près de cette infâme,

je tranchais du tartufe

et singeais la haunteur,

Moi qui vends ma pensée

et qui veux être auteur…….

————————

Για να πάψει να είναι ξυπόλητη

πούλησε την ψυχή της.

Αλλά ο καλός Θεός ,θα γελούσε αν,

πλάι σ’ αυτή την ανυπόληπτη,

έπαιρνα ύφος ταρτούφου

και μαϊμούδιζα σημάδια υπεροψίας

εγώ που πουλάω τη σκέψη μου

και που θέλω να είμαι ποιητής…..

Charles Baudelaire

Πρώιμο ποίημα του Μποντλέρ που δεν συμπεριλαμβάνεται στα «Fleurs du mal»

Ο πίνακας είναι του Egon Schiele «woman with black stockings »

À une passante ………….

La rue assourdissante autour de moi hurlait

Longue,mince,en grand deuil, douleur majestueuse ,

Une femme passa, d’une main fastueuse

Soulevant ,balançant le feston et l’ ourlet:

……..

Agile et noble,avec sa jambe de statue.

Moi ,je buvais ,crispé comme un extravagant,

Dans son oeil ,ciel livide où germe l’ ouragan ,

La douceur qui fascine et la plaisir qui tue.

………

Un éclair….. puis la nuit – Fugitive beauté

Dont le regard m’ a fait soudainement renaître,

Ne te verrai -je plus que dans l’ éternité?

………..

Ailleurs , bien loin d’ ici !trop tard!jamais peut-être!

Car j’ ignore où tu fuis ,tu ne sais où je vais .

O toi que j’ eusse aimée,ô toi qui le savais!

…..

Les fleurs du mal

Charles Baudelaire

Tου δρόμου τ’ οχλαλοητό ξεκούφαινε τριγύρα

Ψηλή,λιγνή,στα μαύρα της αρχοντολυπημένη

κάποια γυναίκα διάβηκε κρατώντας σηκωμένη

μ’ επίδειξη της ρόμπα της τη δαντελένια γύρα.

…

Ευγενικιά και λυγερή με πόδι ως αγαλμάτου.

Κι εγώ ρουφούσα ,όπως αυτός που η τρέλα τον χτυπάει

στα μάτια της τεφρό ουρανό ,που θύελλες γεννάει,

μια γλύκα σαγηνευτική και μια ηδονή θανάτου.

……..

Κάποια αστραπή ….νύχτα μετά !-Διαβάτισσά μου ωραία

που ξαφνικά στο βλέμμα σου ξανάνιωσα ,για πες μου

αλλού πια μόνο θα σε δω ,σε κάποια ζωή νέα;

……….

Αλλού, πολύ μακριά από δω! αργά! κ’ ίσως ποτέ μου!

Γιατί δεν ξέρω αν πουθενά θέλω πια σ’ ανταμώσει,

Ω, εσένα που θ’ αγάπαγα ,ω  εσύ που το  ‘χεις νιώσει!

ΣΑΡΛ ΜΠΟΝΤΛΕΡ

Από τα «άνθη του κακού»

Δικαιώματα ξεχασμένα………….

Στην Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του ανθρώπου ξέχασαν δυό δικαιώματα:της αντίρρησης και της φυγής.

Σαρλ Μποντλέρ

à la Déclaration des Droits de l’homme ont  oublié deux droits: l’opposition et l’exode.

CHARLES BEAUDELAIRE